Lato w cień odeszło... czyli Grzegorzu czy ci nie żal

Co to to jest? Patologia plus sport... oczywiście, że PZPN. Gruchnęła nowina Grzegorz Lato rezygnuje z kandydowania na stanowisko prezesa PZPN. Euforia jakich mało. Zadowoleni oponenci Grzegorza zacierają ręce, choć powinni nogi bo to piłka nożna. Bój o takie koryto, znaczy się stanowisko, to nie lada wyzwanie. Media koncentrują się wokół kandydatów na stanowisko prezesa, pomijając jakże ważny fakt... betonowy zarząd PZPN-u. Dlaczego? Bowiem jest to struktura nie do ruszenia i zreformowania. Beton zbrojony, niczym blok w którym mieszkam. Patologia i wynaturzenie, organizacyjne raczysko niszczące tkankę polskiego sportu. Struktura mafijna, która została stworzona do robienia kasy, nie wspominając o wpływach.

źródło: http://foto.ziolo.eu/zdjecia/kibice-reprezentacji-polski-i-transparent-pzpn-oddajcie-pieniadze/13505

Wynaturzenie polega na tym, iż władze PZPN to stara gwardia, która nie chce mieć do czynienia ze świeżą krwią. Za wszelką cenę nie ma zamiaru dopuścić do sytuacji by młodsi z lepszym doświadczeniem, doszli do tych stanowisk, jakie piastują od wieków. Nie ma co, oszukiwać się statut tej organizacji jest stworzony pod tych dziadków. Jakkolwiek mówiąc to warto przyjrzeć się jednemu zapisowi statutu PZPN dotyczącemu kandydatów do władz...

Kandydatami na Prezesa PZPN, Wiceprezesów PZPN oraz pozostałych członków Zarządu PZPN, a także na Przewodniczącego i pozostałych członków Komisji Rewizyjnej mogą być delegaci na Walne Zgromadzenie Delegatów PZPN lub inne osoby zamieszkałe na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i działające w strukturach PZPN, wojewódzkich związków piłki nożnej , ligi zawodowej i klubów piłkarskich.

źródło: http://demotywatory.pl/3855709

Z tego zapisu w statucie PZPN od razu widać, że został od stworzony dla określonej grupy ludzi, oczywiście zwanych dumnie delegatami... odpowiednio wyselekcjonowanymi. Wiadomo selekcja w mafii to rzecz niezwykle ważna i święta. Ale oczy trzeba otworzyć. Sarkastycznie, jednak proszę przyznać rację... że jest to zalegalizowana organizacja o dość dyskusyjnym charakterze.

źródło: http://demotywatory.pl/3929048

Na zakończenie można by tak powiedzieć... Grześ pewnie, żalu nie czuje, bo zarobił i to całkiem sporo. Klawe życie. Ale co zrobić, jak wszyscy co chcą kopać piłkę w Polsce, muszą płacić PZPN za licencje i tym podobne formalne dokumenty. Utrzymał on ten sam mizerny standard piłki nożnej, jaki ciągnie się od lat dziewięćdziesiątych. Założenie jest pewnie takie - po co sukces, jak jest kasa...

***

Sport a raczej działacze swoją drogą, ważny jest też rytm... tak więc Black Sabbath w jakże wymownym utworze Paranoid z 1970 roku. Mistrzostwo świata, oczywiście w muzyce rockowej...

Jesień...

Tak więc przyszła jesień i należy ją powitać. Idziemy do lasu. Spacer po lesie jest chyba najlepszym rozwiązaniem... Okolice Trzcińca, położonego niedaleko Bydgoszczy, zachęcają do krótkiej i przyjemnej przechadzki...

***

Jeśli spacerowanie po lesie to moim pierwszym muzycznym skojarzeniem jest utwór A Forest brytyjskiej grupy The Cure, z drugiego studyjnego albumu Seventeen Seconds z 1980 roku.

podejdź bliżej i spójrz
spójrz pomiędzy drzewa
znajdź dziewczynę
póki możesz
podejdź bliżej i spójrz
dostrzeż w ciemności
podążaj za swoimi oczyma
podążaj za swoimi oczyma

słyszę jej głos
wołający moje imię
dźwięk jest odległy
daleko w ciemności
słyszę jej głos
i biegnę
pomiędzy drzewa
pomiędzy drzewa
(...)

Music Non Stop... Variété

Zespół Variété powstał w 1983 roku w Bydgoszczy i jest uznawany za prekursora nowej fali w Polsce. Variété to też postać Grzegorza Kaźmierczaka, poety, autora tekstów, wokalisty i producenta muzycznego, w pewien sposób koła zamachowego tej grupy. Pamiętam jak w latach dziewięćdziesiątych z kolegami przegrywaliśmy na taśmy materiał z ich pierwszego albumu o roboczym tytule Bydgoszcz. Album ten miał być wydany w 1986 roku. Niestety pojawiła się przeszkoda,  intrygujące jest to, że  gdy wszystko było już gotowe do wydania, nieznani sprawcy skradli z samochodu należącego do przyjaciela formacji taśmę–matkę, która nie została odnaleziona do dnia dzisiejszego. Od tamtej chwili po Polsce krążyły jedynie słabej jakości kopie, którą to ja również posiadałem. Można powiedzieć muzyczna prehistoria, ale za to przyjemnie się wspomina o tamtych czasach... trudy poszukiwań kultowej muzyki, powszechnie nędzna jakość nagrań ale satysfakcja była niesamowita. Dla ciekawskich to podpowiem, że kaseta ta była wydana na początku lat dziewięćdziesiątych przez piracką firmę Fala, pod tytułem Demo Tape 1985, a w 1992 roku przez Akademickie Radio Pomorze. W czerwcu tego roku wytwórnia Noise Annoys wydała reedycję płyty Bydgoszcz w wersji cd i winylowej. Wcześniej ten album ukazał się na cd w 2002 roku, jednak jakość dźwięku nie była najlepszych lotów... płyta ta ma swój niepowtarzalny surowy klimat, chociaż czuć pewne niedopracowanie to jednak ta muzyka niesamowicie wciąga i zaprasza do intrygującego świata... tak jak w piosence Nie będzie inaczej...

***

Variété ma się nadal dobrze, chłopaki nagrywają, zdobywają nagrody zarówno na festiwalach, jak i na przeglądach piosenki autorskiej. Wydali także kilka albumów. Chłopaki popłynęli na szerokie wody, w 2008 roku płytę Zapach wyjścia nagrali w Nowym Jorku z udziałem amerykańskich artystów. Próbką tej przygody jest genialny utwór Ku czerwieni...

Chore zabawy czyli co z tym rytuałem

Kilka dni temu staliśmy się świadkami skandalu wokół zdjęć i materiału wideo z otrzęsin w salezjańskim gimnazjum. Zobaczyliśmy grupę młodzieży... czego nie da się tego ukryć, w poniżającej sytuacji. Nastolatki klęczą przed duchownym i zlizują z jego kolan bitą śmietanę. Upokarzające. I nie należy tego zdarzenia trywializować, jak to czynią rodzice tych dzieci i inne osoby, które sądzą, iż jest to prowokacja jakichś tam środowisk... To wydarzyło się naprawdę.
***
Dzieciaki przeszły wypatrzony obrzęd inicjacji. Wielu z nas przechodziło coś podobnego w szkole, na obozie lub studiach czy w wojsku, a nawet w firmie. W naszej kulturze, jak i też innych, można zaobserwować tak zwany rytuał inicjacji. Obrzęd przejścia od zawsze istnieje, sami tego doświadczamy, mniej lub bardziej świadomie. Dzięki rytuałowi stajemy się pełnoprawnym członkiem pewnej grupy społecznej, do której chcemy wstąpić. Rytuał ma ukazać nam powagę i istotę świata do którego wkraczamy, często wiąże się on z takim zjawiskiem jak sacrum, a także tabu - tego co zakazane jest w danej kulturze. Nie chcę w tej chwili tłumaczyć i analizować istotę symbolizmu wokół różnych rytuałów, ale myślę, że każdy potrafi sobie uzmysłowić o co w tym chodzi.
***
Dzisiaj zmieniła się wrażliwość społeczna, jeżeli rozpatrujemy to, co wolno dorosłemu w kontakcie z młodzieżą i dziećmi. Społecznie jesteśmy coraz bardziej świadomi wielu zagrożeń, o których nie dyskutowano w tak szerokim zakresie jak dzisiaj. Jest obawa przed wykorzystywaniem dzieci, dostrzegamy przekraczanie pewnych norm. Łatwiej oceniamy ludzi i identyfikujemy ich intencje oraz zachowania. Nasza kultura i cywilizacja zmienia się niezwykle dynamicznie, uczymy się i łatwo wymieniamy się doświadczeniami. Dostrzegamy jak zderzają się dwa sposoby widzenia świata, ludzi broniących księdza ze śmietanką na kolanach oraz tych, którzy widzą w tym zachowaniu pewien podtekst.
***
Puentując to powiem, że takie sytuacje, jak w salezjańskim gimnazjum, należy potępiać bo niczego dobrego nie przynoszą, a jedynie pokazują anachroniczny proces socjalizacji młodzieży, wmawiając jej jeszcze do tego, że to nic złego. Prawdą jest, iż jest to brak szacunku do drugiego człowieka i przekroczenie granic dobrego smaku.

***

Tak żeby oderwać się chorych tematów i niezdrowych rytuałów zapraszam do posłuchania utworu This Corrosion z 1987 roku kultowej grupy The Sisters of Mercy... radzę słuchać tego głośno, potrafi rozbujać.

Hackitat...

Od jakiegoś czasu w sieci krąży krótki film w którym poruszono problem wolności słowa w Internecie. Autorzy zbierają fundusze na nakręcenie filmu dokumentalnego pod tytułem Hackitat - A film about political hacking, world wide, którego celem jest podważenie między innymi wspomnianej przez mnie w jednym z postów niesławnej umowy ACTA...

Pomysłodawcy tego projektu starają się przekonać nas, że walka z tak zwanym piractwem to nie tylko walka o zyski finansowe dla korporacji, ale o coś więcej... Klip jest w języku angielskim, pomimo tego zachęcam do obejrzenia tego kilkuminutowego materiału. Nawet bez biegłej znajomości tego języka można zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi... nie o bezmyślne ściąganie plików w sieci, ale o wolność słowa i ekspresji...

Stajemy się światkami poważnej debaty o sensie wolności słowa i prawach każdego z nas do wyrażania siebie. Świat stoi na skraju dwóch cywilizacji, upadającej o kilku dziesięcioleci przemysłowej oraz narzuconych przez nią feudalnych stosunków społecznych i powoli wzrastającej związanej bezpośrednio z powstaniem nowych technologii, umożliwiających nieograniczoną komunikację między ludzmi dzięki rozwojowi usług i odejściu od masowej produkcji. Jakkolwiek mówiąc mówiąc jesteśmy w początkowej fazie i napotykamy na opór obrońców schodzącej cywilizacji. Co dalej będzie? Nie wiadomo, ale przynajmniej trzeba mieć świadomość, że świat zaczyna się zmieniać, nawet dzięki naszemu udziałowi... 

***

Ostatnim czasem często wracam do lat dziewięćdziesiątych poprzedniego stulecia... he ale to brzmi!? Faith No More w tamtym czasie miało swój niepowtarzalny klimat i urok, szczególnie w utworze Evidence, można rzeczywiście rozpłynąć się...

Music Non Stop... Soundgarden

Grupa Soundgarden, czyli kwintesencja muzyki początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, wraca na scenę.  Powoli ale solidnie. Dwa lata temu frontman tego zespołu Chris Cornell zapowiedział, że będą znowu nagrywać. Ucieszyło mnie to niezmiernie, ponieważ z tą grupą kojarzą mi się najlepsze lata z czasów szkoły średniej i początków studiów, a także inne epizody z mojego krótkiego acz intensywnego życia.

Rok 1994, jak z ekipą z liceum lądowaliśmy w jakimś barze to mieliśmy przygotowaną kasetę magnetofonową z wiązanką przebojów. Pierwsze dwa utwory na tej taśmie to oczywiście piosenki Soundgarden, między innymi Black Hole Sun. Pamiętny również był wtedy surrealistyczny teledysk do tej piosenki, który w tamtym czasie MTV nadawała non stop, do dziś mam wrażenie, że latami to leciało. Ciągnąc wątek tego utworu to dodam, że w 2001 roku, kiedy pracowałem w Londynie to poznałem Amerykanina, który miał totalny odjazd w kierunku brytyjskiego grania, czyli Oasis i tym podobne klimaty. Hmm... pomyślałem, w porządku człowiek. Zapytałem go czy zna taką grupę jak właśnie Soundgarden... odpowiedział, że nie... Poczułem dziwne mrowienie. Dodał, iż ta nazwa kojarzy mu się z muzyką elektroniczną typu new age. Szczęka mi opadła niżej, niż cokolwiek człowiekowi może opaść. Dramat. Stwierdziłem, niemożliwe Amerykanin nie zna amerykańskiej muzyki, to tak jak Polak nie wie co to Kult bądź Lady Pank... Na szczęście wiedział, że co to Nirvana i kim był Kurt Cobain. Ulżyło, jednak spytałem się nieśmiało, po kilku piwach... przyjacielu czy ty mieszkasz na jakieś wsi lub czym podobnym. Spojrzał na mnie i odpowiedział z rozbrajającym uśmiechem... mieszkam w Nowym Jorku... Mój wewnętrzny Apollo - bóg muzyki, powiedział, że ten człowiek wymaga wsparcia i zmiany estetyki, jak i świadomości. Następnego dnia spotkaliśmy się u mnie i zapuściłem mu krążek Superunknown z utworem Black Hole Sun. Amerykaniec oniemiał, kolejnego dnia dostałem od niego esemesa, że jest szczęśliwym posiadaczem albumu Superunknown i jak wróci do Stanów do pojedzie do Seatle, stolicy grunge. Ostatni raz spotkaliśmy się w połowie grudnia 2001 roku. Mam nadzieję, że pojechał tam i doznał muzycznego objawienia... olśnienia, czy też czegokolwiek.
***
Cóż muzyka musi grać. Soundgarden w utworze Black Hole Sun zaprasza do swojego dziwacznego i surrealistycznego świata... a teledysk to w pewnym sensie urok lat dziewięćdziesiątych i tyle...

W mych oczach - nieosiągalny 
W przebraniu, by nikt nie widział 
Chowa twarz, wyleguje się wąż 
Słońce mojej hańby(...)

 No tak, to było jakieś osiemnaście lat temu, a teraz utwór Anno Domini 2012 pod tytułem Live to Rise ... i chłopaki nie starzeją się. Świetnie...

(...)
Jak słońce będziemy żyć by wschodzić
Jak słońce będziemy żyć i umierać
I wtedy zapłoniemy znów
Jak słońce będziemy żyć by wschodzić znów,
(...)

Paraolimpiada. Czy niepełnosprawność przeszkadza?

Paraolimpiada w Londynie jeszcze trwa i ma się nieźle, a w telewizji (polskiej) nic się dzieje. Zawodnicy wygrywają, medale sypią się lepiej niż na (normalnych) igrzyskach olimpijskich. Jednak wysiłek paraolimpijczyka jest skrzętnie ukrywany przed innymi. Może to komuś przeszkadza. Lepiej pokazywać pięknych i świeżo co zoperowanych celebrytów. Estetyczniej i smaczniej.  Mam wrażenie, że w Polsce niepełnosprawność nadal jest tematem tabu. Nie wspominając o niepełnosprawnych sportowcach, którzy traktowani są w groteskowy i pobłażliwy sposób.

Nie ma co się oszukiwać, (my) jako społeczeństwo wstydzimy się niepełnosprawności. Jest to przykre stwierdzenie, ale telewizja i inne środki masowego przekazu w pewien sposób ten wstyd wzmacniają. Ktoś kto odbiega swoim zachowaniem i intelektem od normy, bądź jest bez nogi lub innej części ciała staje się w pewien sposób niewygodny. Wzrok ucieka, omijamy, szybko zmieniamy temat... Skąd ten strach wśród nas i takie podejście do tematu niepełnosprawności?
Nie chcę dawać jednoznacznej odpowiedzi. Musimy zadać sobie pytanie o przyczyny takiego podejścia do niepełnosprawności. Źródeł tego zachowania należy doszukiwać się m.in. w historii, literaturze, budownictwie, architekturze, sztuce, polityce i innych dziedzinach życia. Tam pewnie znajdziemy odpowiedź, bądź jej część...
Przepracowałem z niepełnosprawny kilka lat i nauczyłem się, że w każdej dziedzinie życia należy traktować się równo i z szacunkiem. Jeśli zaczniemy kogoś świadomie omijać, tak ta osoba zacznie również nas ignorować. Takie zachowanie niepotrzebnie napędza antagonistyczne reakcje. Niestety kiedy odsuwamy się od siebie, przestajemy być sobie potrzebni. To prowadzi do konfliktów. Separacji? Faszyzmu?... można tak wymieniać. Po co to nam?

***

Ostatnim czasem znany z kontrowersyjnych wypowiedzi Janusz Korwin-Mikke, przedstawiciel tak zwanego planktonu politycznego, puścił w eter takie słowa:
Jeśli chcemy, by ludzkość się rozwijała, w telewizji powinniśmy oglądać ludzi zdrowych, pięknych, silnych, uczciwych, mądrych - a nie zboczeńców, morderców, słabeuszy, nieudaczników, kiepskich, idiotów - i inwalidów... 
Jakkolwiek mówiąc, zastanawiałem się dzisiaj nad tym, czy istnieje taka dziedzina jak parapolityka... no cóż ja też jestem złośliwy.

***

A tymczasem Luxtorpeda w utworze Hymn, napisanym specjalnie dla drużyny rugbystów Balian. Teledysk do tej piosenki nakręcony został podczas koncertu Luxtorpedy w gdańskim Parlamencie oraz na meczu zespołów Balian i Jokers w Bydgoszczy.