Deutsche Erd- und Steinwerke GmbH (DEST) kompania, która pierwotnie zajmowała się produkcją materiałów budowlanych. Siedziba jej mieściła się w Sankt Georgen (Austria), kierował nią Oswald Pohl szef hitlerowskiego WVHA – Głównego Urzędu Gospodarczo-Administracyjnego SS, oraz SS-Obergruppenführer, który jako główny zarządca niemieckich obozów koncentracyjnych w trakcie II wojny światowej odpowiedzialny pośrednio za wszystkie zbrodnie popełnione na milionach ludzi w tych obozach).
Prawdopodobnie z powodu interwencji Alberta Speera (głównego architekta Hitlera, późniejszego ministra uzbrojenia III Rzeszy), w 1943 roku DEST, w obozach koncentracyjnych w Flossenbuergu, Mauthausen i Gusen, zmienił profil z produkcji kamienia wykorzystywanego w budownictwie na fabryki przemysłu zbrojeniowego. W Gusen postawiono 18 nowych baraków, celem zwiększenia liczby więźniów wykorzystywanych w niewolniczej pracy. Stworzono tzw. „komanda” Georgen-Muehle I, II, III i IV pracujące dla STEYR-DAIMLER-PUCH AG, austriackiej firmy zbrojeniowej przejętej przez nazistów.
Początkowo produkowano części silników dla samolotów oraz karabiny maszynowe. Jako podwykonawca wytwórni lotniczej Messerschmitt GmbH, DEST w Gusen rozwinął również produkcję kadłubów dla samolotów wojskowych tj. myśliwców typu ME 109.
DEST „zainwestował” także w budowę czterech wielkich hangarów – wyglądem przypominających baraki, w północno-wschodniej części obozu koncentracyjnego Gusen. Produkowano tam około 20 kadłubów miesięcznie dla Messerschmitta.
Przez krótki okres rozwój produkcji dla przemysłu zbrojeniowego spowodował, że nieco „polepszyły” warunku życia więźniów obozu koncentracyjnego w Gusen. Niestety ta sytuacja szybko zmieniła się w chwili kiedy Sonderstab dr inż. budownictwa Hansa Kammlera odkrył, że Gusen może się przydać jako miejsce dla rozbudowy podziemnych fabryk. Przenoszenie produkcji zbrojeniowej do podziemnych obiektów rozpoczęto w III Rzeszy w połowie 1943 roku. Powołano wtedy tzw. „Jägerstab” tj. sztab myśliwski i opracowano program przenoszenia produkcji lotniczej do obiektów podziemnych. Głównym realizatorem prac budowlanych, oprócz organizacji Todt, było SS pod kierownictwem ich szefa budowlanego, wspomnianego Hansa Kammlera. W podziemiach pobliskiego Sankt Georgen był realizowany tajny projekt pod kryptonimem B8 BERGKRISTALL-ESCHE 2.
Źródło:
http://www.gusen.org/
Tym oto krótkim tekstem przedstawiam fragment publikacji, którą zamierzam w bliższej lub dalszej przyszłości "wydać". Nie wiem w jakiej jeszcze formie. Obiecuję, że rozwinę pewne wątki, które pojawiają się w tym tekście
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz